Polderstappen

Zo was er een kind dat rondliep in het weiland.
Het schepte met zijn net in de sloot naar wondervisjes,
kuste zijn zus die altijd suikerwater dronk.

Er waren zelden donderwolken. Er was een moeder
die voor het avondeten appels schilde en haar neus optrok
wanneer de boer zijn koeien schijten liet op het pad.

Er was de rust van stappende blauwe reigers,
Het geluk van zingende grutto’s die overtrokken.
Een vader die terugkwam.

Later verschroeide de warmte zijn jonge voeten.
Er vormden zich kiezels die in de loop der jaren alsmaar heter werden,
zodat de weg terug altijd met pijn gepaard zou gaan.

Cilja Zuyderwyk
Juni 2016